Yolda arabayla anneannemlere gidiyoruz.Arabada dayım,eşi,ben,annem,kardeşim var.Yollardan geçerken hep dikkatimi çeken ağaç olmamasıydı.Neden burda hiç ağaç yok çöl gibi her yer diyorum kendi kendime.Dayım anneannemlere gidiceğiz diyor bize.İlerliyoruz ve dışarda dedemle anneannemi görüyoruz ama daha evlerine varmamıştık.Dayım arabadan iniyor onları almak için.Ben de arkasından gidiyorum onunla.O sırada anneannem ve dedem bize taş atarak bizi oradan uzaklaştırmaya çalışıyor.Biz atmayın diye bağırıyoruz ve ben de onlara taş atmaya başlıyorum.Bu sefer bizden kaçıyorlar.Kaçtıkları yerde bir binanın önünde duruyoruz ve bina eski bir bina üzerine hep rakamlar yazmışlar.Dayım çocuklar yapmış diyor söyledim burayı zımparatacaklar diyor.(Duvardaki rakamları tam olarak hatırlamıyorum ama 3,6,9 vardı yani.Tek rakamları hatırlıyorum.)Sonra dayım anneannemi binanın arka tarafında kapı var küçücük bir yer ama odalıydı.Sen gir buraya diyor üstünü değiştir sonra beraber gideceğiz diyor.Kapıyı açınca ayrı bir oda daha var ve kapının üstünde adamın ismi yazılı.Erkek arkadaşımın ismine sahipti odanın sahibi.O odanın kapısını açmadan diğer odaya geçilmiyor gibi bir şeydi.Adam geç buyur teyze sen burda otur diyordu odasını göstererek.Anneannem diğer yere geçeceğini söylüyordu.Ben adama bakıyordum ama çok tuhaf olmuştum. İsmine bak diyordum onun isminden.Direk aklıma sevgilim geliyor.(normalde de adı geçtiği zaman etkisinde hep kalırım)Gözlerim dolmuştu.Sonra adama bakıp ne kadar kırılgan,güçsüz kalmış biri diyorum.Fakir,fukara bir yerde yalnız başınaGözlerine baktım çok şey yaşamış galiba diyordum.Adam gözlerimin dolduğunu farketmişti ama başımı eğmiştim.Ona bakarak güldüm,tebessüm ettim ve ordan çıktım dışarıya.Dayımla anneannnemi bekliyordum.Sonra uyandım
Yorumlarsanız sevinirim.