Gece, sonunu göremediğim bir kaldırımda sakin ve nerede olduğumu çözmeye çalışır bir şekilde ilerliyorum. Kaldırımın sağında ve solunda kaldırım boyunca uzanan iki metre boylarında ağaçlar. Soldaki ağaçların biraz daha solunda tek katlı veya dubleks evler ve hiçbirinin ışığı yanmıyor. kelimelerle olmasada sanki birisi yukarı bakmamı söylüyor ve içim huzur doluyor. ve kafamı yukarı kaldırıyorum. gökyüzündeki bütün yıldızları görebiliyorum sanki bütün gök olaylarını. Galaksileri çıplak gözle rengarenk bir şekilde görebiliyorum ve hayranlıkla bakarak yürümeye devam ediyorum. Hayatımda hiç olmadığım kadar mutlu ve huzurlu hissediyorum. Yolun hiç bitmesini istemiyorum.